کد مطلب:53834 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:405
حكومت از دید امام علی(ع) نقش مستقیم و مؤثری در وحدت و یكپارچگی امت دارد، زیرا امتی كه با داشتن هدف الهی، در مسیر تكامل گام برمی دارد، به ناچار باید به رهبری تمسك جوید كه تبلوری از آرمان الهی و مورد قبول و پذیرش و مقتدا و دلیل تحرك و پویایی باشد. امام در خطبه 146 با اشاره به سیاستی كه زمامدار جهت حفظ نظام باید به كار گیرد، لزوم حكومت و نقش آن در وحدت امت را چنین بیان می فرماید: «و مكان القیِّم بالامر مكان النظام من الخَرَز یَجمعُهُ و یضُّمهُ فاذا انقطعَ النظامُ تَفَرَّق و ذهب ثم لم یجتمع بحذافیره ابداً[1] ؛ نقش زمامدار نسبت به ملت، مانند رشته ای است كه مُهره ها را گرد آورده و به یكدیگر پیوند می دهد. اگر رشته بگسلد، دانه ها از هم می پاشد و به تمامی گرد نمی آیند». امام(ع) با این تشبیه ساده خاطرنشان می سازد آرمان عالیِ وحدت امت، بستگی به وجود قیم و سرپرستی دارد كه به دور از اختلاف نظرها و جدای از عوامل تفرقه و تبعیض، امت را در یك محور بنیادین گرد آورد و متشكل سازد و از تشتت و تفرق، كه سبب آسیب پذیری است، مصونیت دهد. طبیعی است چنین توفیقی برای هر زمامدار حاصل نمی آید، بلكه زمامداری صالح باید، تا با توجه به رمز وحدت و با اهتمام به پر كردن شكافها و در هم ریختن دیوارهای تبعیض، جاده اتحاد و همبستگی امت را در پرتو مكتب توحید هموار سازد.[2] .